Heel het jaar geen verslagen van de wedstrijden van de dames. Maar als je twee jaar op rij kampioen wordt is dat wel een verslag waard. We gaan daarbij in sneltreinvaart door het seizoen en sluiten of met een verslag van de kraker tegen Sleeuwijk, zoals stond aangekondigd op onze website en in Het Kompas.

De dames 1 van Hardinxveld werden verleden jaar kampioen in de 5^e klasse en promoveerden naar de 4^e klasse. Onder leiding van coach Jan Bakker en de vrolijke en bezielende leiders Friso van Heeteren en Nijs Blokland begon de grote selectie aan het nieuwe seizoen. Er waren een aantal jeugd speelsters overgekomen uit de junioren, maar er waren te weinig speelsters voor twee teams. Het verleden toonde aan dat een grote selectie handig kan zijn, wat vorige seizoen moesten jeugdspelers al regelmatig meespelen om een elftal op de been te brengen. De voorbereiding verliep zonder veel te spelen. Tijdens de Zomerfeesten van Gorinchem werd er geoefend tegen VVAC en toen kregen de dames voetballes. Met 13-0 werden de dames afgedroogd. De eerste wedstrijd zou thuis tegen Almkerk gaan. De ploeg stond al klaar voor de warming-up toen de tegenstander belde dat ze te weinig speelsters hadden en niet zouden komen. Zo begon deze competitie met een uitwedstrijd tegen De Alblas. Zonder goed te spelen werd de eerste wedstrijd in de vierde klasse ruim gewonnen met 1-7. Na deze voortvarende start volgden tot de winterstop louter overwinningen, waaronder sterke zeges tegen Sleeuwijk 2 dat zelfs speelsters uit het eerste liet meespelen (1-3) en buurvrouw Sliedrecht dat met 5-1 werd verslagen. Van de mindere ploegen Rijsoord, RFC en Prinsenland werd met ruime cijfers gewonnen. Het spel werd steeds beter. Goed voetbal, goed samenspel leidde tot de overwinningen. Op 15 december was de laatste wedstrijd tegen het sterke Groot-Ammers en deze laatste pot voor de winterstop werd in een bloedstollend spannende wedstrijd met 4-5 gewonnen. Na de winterstop was er een door Friso en Nijs perfect georganiseerd super gezellig “trainings”kamp in de Kempervennen in het oergezellige Valkenswaard. Er werd een beetje getraind en veel aan de teamspirit gewerkt en nog meer gefeest. Dit moest de basis vormen voor de tweede seizoenshelft waarin de sterkere ploegen zouden worden ontmoet. De eerste wedstrijden waren de dubbel ontmoeting met Almkerk dat gelijkspeelde tegen Zwaluwe en Sleeuwijk, maar verder ook alles won. Na de winterstop moest de ploeg het stellen zonder Alysha die voor haar opleiding een half jaar in het buitenland stage moest lopen. Alysha is een van de sterkhouders van de ploeg. Op een gezellig feest werd afscheid van haar genomen (voor een half jaartje dan). De grote groep trouwe supporters moesten kou, regen en een storm trotseren bij de twee wedstrijden tegen Almkerk. De thuiswedstrijd resulteerde in 0-0 en uit werd met 1-0 verloren. Ineens stonden de dames op de tweede plaats. Het spel was minder dan voor de winterstop, het scoren dat voor de winterstop veelvuldig werd gedaan ging moeizaam. Daardoor was er puntverlies tegen de goede ploeg Zwaluwe dat onverdiend in de slotfase de winst pakte n werd er twee keer gelijkgespeeld tegen het stugge GSC/ODS dat beschikte over een uitstekende keepster die de beste speelster van die ploeg is. Uit tegen GSC/ODS werden veel kansen gemist. In de laatste minuut van de uitwedstrijd gaf de scheidsrechter van dienst een zeer onterechte strafschop, maar die werd schitterend gestopt door Britt. Tussendoor werd dit keer wel eenvoudig Groot-Ammers verslagen en toen volgde het cruciale duel met Zwaluwe. Hardinxveld had de vorm weer te pakken en speelde een goede wedstrijd. Verdiend werd er met 0-2 gewonnen. Op een doordeweekse avond werd Rijsoord verslagen en vervolgens werd RFC aan de zegekaar gebonden. Toen volgde de thuiswedstrijd tegen Sliedrecht die met enige spanning tegemoet werd gezien, want ondanks de lage notering beschikt Sliedrecht over een degelijke goed voetballende ploeg. Sliedrecht kwam door geblesseerden en zieken gehavend op bezoek en werd eenvoudig met 10-0 verslagen. Concurrenten Almkerk en Zwaluwe en GSC/ODS en Sleeuwijk scoorden minder vaak en lieten tegen elkaar en Groot-Ammers punten liggen. Hardinxveld had met net nog twee wedstrijden te gaan de koppositie weer ingenomen en een veel beter doelsaldo dan Almkerk. Als van rode lantaarndrager Prinsenland uit Dinteloord gewonnen zou worden dan zou Hardinxveld in de laatste wedstrijd tegen Sleeuwijk een voorsprong hebben van twee punten op Almkerk. Op een woensdag 22 mei werd er uit gespeeld tegen Prinsenland en het onverwachte gebeurde. Binnen twee minuten kwam Prinsenland op 1-0 uit de eerste de beste aanval. Het zou toch niet? Zonder goed te spelen, creëerde Hardinxveld volop kansen, maar die werden niet benut. Slechts twee keer werd het net gevonden. Met 1-2 brak de rust aan. In de tweede helft ging het scoren iets beter. Elise maakte er snel na de rust 1-3 van en Senna zorgde later met een bekeken schuiver voor de geruststellende 1-4. Kirsten scoorde ook en paar keer, waaronder een vrije trap die schitterend in de bovenhoek vloog. De score liep nog op naar 1-7.

Met twee punten voorsprong op Almkerk en een doelsaldo dat 19 beter was stond de thuiswedstrijd tegen nummer drie Sleeuwijk op het programma. Een stugge goed voetballende ploeg die tot het verloor van Zwaluwe nog kans maakte op de titel. Hardinxveld had genoeg aan een gelijkspel als Almkerk niet met 20 doelpunten verschil van De Alblas zou winnen. Er zijn spreekwoorden zoals “Je mag de huid niet verkopen, voordat de beer geschoten is” en er zijn profclubs die ook alles al regelen een kampioen al de bus laten zetten voordat de laatste wedstrijd is gespeeld en de titel niet winnen. De goden verzoeken wordt dat ook wel genoemd. De organisatie rondom het team deed dat toch en begon met de voorbereidingen. Shirts werden besteld en bedrukt. Als de ploeg kampioen zou worden, zou het op de old timer vrachtwagen van Den Haan Transport door het dorp en een paar buurgemeenten worden gereden. Dingeman den Haan zou deze old-timer besturen. De vrachtwagen werd versierd, etcetera etcetera.

Om half een werd er afgetrapt. Spandoek aan het vangnet. De tekst was zelfverzekerd:”Het enige waar de ploeg bang voor was, was de hoeveelheid drank om de titel te vieren”. Veel toeschouwers rondom het veld, waaronder veel oud-speelsters van het eerste dames team. Mooi om te zien dat ze nog meeleven om komen kijk bij hun opvolgsters. En heerlijk weer om er een mooie wedstrijd  van te maken. Quinty en Dylana waren op surfkamp geweest in Frankrijk en waren ’s nacht thuisgekomen. Iedereen was beschikbaar en daarom stuurde coach Jan zijn basiself het veld in: Britt van de Werken, Silke Dijkstra, Romy, Britt Suiker, Silke Hopstaken, Anouk Versteeg, Elise, Quinty, Daphne, Kirsten en Loïs. Op bank zaten Dylana, Anouk Rietveld, Savita, Bo, Senna en Annelies. Kiara was er ook maar kon niet spelen. Nijs die onlangs bij een ongelukkige valpartij zijn bekken op meerdere plaatsen brak was ook weeer van de partij en volgde de wedstrijd vanuit zijn rolstoel.

De ploeg was rustig en het spel was een wereld van verschil met de wedstrijd op woensdagavond tegen laagvlieger Prinsenland. Van zenuwen was niets te zien. De bal ging van voet tot voet en Sleeuwijk werd op eigen helft vast gezet en bij balverlies werd er gelijk op de bal gejaagd. Zo bleef er druk op het Sleeuwijk doel. Al snel resulteerde dat in een corner. Het centrale duo Britt en Romy gingen mee naar voren en Anouk nam de corner. Romy, die een ijzersterk seizoen speelde, torende boven haar tegenstandster uit en kopte (met de ogen dicht meldde ze na afloop) de bal keihard in de dak van het doel: 1-0. Dit was een enorme steun in de rug en het doelpunt werd collectief zeer uitbundig gevierd. De ploeg denderde door. Sleeuwijk werd afgejaagd en onder druk gehouden. Snel na de openingstreffer werd de score verdubbeld. Kirsten veroverde de bal, speelde zich vrij en legde de bal op de vrij staande Quinty. Het schot van Quinty was hard en te machtig voor de Sleeuwijk goalie: 2-0. Binnen een kwartier was het 3-0. Een mooie steekpass van een Elise was op maat voor de diep sprintende Loïs. Ze omspeelde de keepster en schoof de bal richting het lege doel. De bal leek nog weggewerkt te kunnen worden door een verdedigster, maar dat lukte net niet. Het spel bleef goed verzorgd en met de rustgevende voorsprong was er rust en vertrouwen in de ploeg. De score werd in rap tempo uitgebreid naar 5-0. Eerst was er een prima storende Kirsten die de bal veroverde en op het doel af kon en scoorde. Kort daarop een dubbele één-twee tussen Quinty en Kirsten die door laatstgenoemde werd binnengeschoten. Sleeuwijk moest het doen met counters via de snelle nummer negen en de technische nummer 10. De laatste tien minuten voor de rust werd het spel iets minder en kreeg Sleeuwijk meer ruimte daar profiteerde de ploeg van en vlak voor rust scoorde Sleeuwijk tegen 5-1.

De rust brak aan en met de comfortabele voorsprong begon de ploeg aan de tweede helft. De concentratie verslapte wat en Sleeuwijk kreeg daardoor wat kansjes. Aan de andere kant  kreeg Hardinxveld ook kansen, maar de nieuwe keepster van Sleeuwijk hield de ballen goed tegen. Coach Jan liet de eerste wisselspeelsters Senna en Savita al warm lopen. Sleeuwijk profiteerde ondertussen van onzorgvuldig wegwerken van de Hardinxveld defensie en maakte er 5-2 van. Savita en Senna kwamen in het veld. Hardinxveld hield weer controle over de wedstrijd en kreeg nog een uitstekende kans via Loïs na een goede voorzet van Savita. Vrij voor het doel schoof Loïs de bal naast. Coach Jan gunde iedere speelster speeltijd en kort na elkaar kwamen Annelies en Dylana en daarna Anouk Rietveld en Bo in het veld. Bo en Anouk kregen ook kansen, maar gescoord werd er niet meer. Als laatste kwam Denise in de ploeg. Zonder verdere hoogtepunten werd de wedstrijd verder uitgespeeld en na het laatste fluitsignaal brak het feest los. Gelukkig waren alle voorbereidingen niet voor niets geweest en hadden ze geen negatieve invloed gehad. Integendeel, de rode en zwarte kampioenshirts waren geweldig. De champagne knalde, bengaals vuur werd ontstoken, confetti kleurde de blauwe lucht, de beker was enorm en geweldig. Het trouwe publiek werd bedankt en het applaus klaterde over de trotse speelsters. Daarna hing penningmeester Wilco de medailles om en kreeg iedere speelster een bos bloemen. Nu deze huldiging was het tijd voor de afscheidnemers. Aanvoerder Romy nam het woord en bedankt grensrechter Kris, coach Jan en de leiders Nijs en Friso voor hun inzet en al hun werkzaamheden. Ze kregen een leuke attentie als afscheid. Ook scheidend coach van de MO17 Joey werd niet vergeten. Ook hij werd bedankt en ontving een cadeau.  Kiara die dit jaar weinig heeft gespeeld, stopt met voetballen. Zij kreeg ook de bedankjes en een mooi afscheidscadeau. Daarna was het tijd voor foto’s en feest, eerst op het veld en daarna in de kantine. Ook JO19-2 was kampioen geworden en uit de speakers knalde het “We are the champions” net zoals uit de kelen van de spelers en speelsters op de tafels. Het was druk en enorm gezellig in de kantine. De dames feesten nog even door, totdat de met gouden hoed getooide Dingeman den Haan de prachtig versierde oldtimer truck kwam voorrijden. De dames klommen erop voor een toer door Hardinxveld, Giessenburg en Hoornaar. Er waren pitsstops bij cafe Olt Ghiessen en de Pondarosa. De dames werden afgezet bij Het Kraaienest waar er tot de kleine uurtjes verder werd gefeest. Speelsters en begeleiders gefeliciteerd met het behaalde kampioenschap!! We hebben dit seizoen van jullie spel genoten!