De afgelopen jaren speelde Hardinxveld in de competitie regelmatig tegen Sleeuwijk. Het leverde altijd spannende, gelijkopgaande wedstrijden op. Aan de Sluisweg wist Hardinxveld meestal te winnen, maar uit wilde dat toen niet lukken. Door zo’n nipte nederlaag op sportpark De Roef werd zelfs een kampioenschap gemist. De voorlaatste keer vond de wedstrijd plaats in de stromende regen, waarbij speelsters en toeschouwers drijfnat werden en veel kou leden. Voor vandaag werd er ook regen verwacht en op weg naar Sleeuwijk regende het ook. Vandaag geen competitie, maar een duel voor de beke. Het was wel wennen vandaag, want eerst was de wedstrijd om 10 uur gepland, maar in de loop van de week werd het aanvangstijdstip verplaatst naar 9 uur! Pupillentijd. Vroeg uit de veren dus en dat in de vakantieweek waar het bedje al regelmatig laat werd opgezocht. Het viel niet mee. Toch was iedereen op tijd en ook de ouders waren allemaal vroeg van de partij en in grote getale aanwezig. Er waren ook nog wat afwezigen. Esther was op stedentrip naar Berlijn en nog in Duitsland. Britt heeft baat bij de fysiotherapie en loopt nu zonder krukken en het gaat goed met haar. Zij kwam haar ploeggenoten aanmoedigen. Door de afwezigheid van Esther moesten de coaches Robert Paul en Joey, a la Van Bronckhorst puzzelen over de defensie. Quinty verhuisde naar de positie van laatste vrouw, Silke begon als rechtsback en Noa als linksback. Dylana daarvoor en op het middenveld speelden Indy, Senna en Bo. Estelle begon als rechtsbuiten, Ashley als linksbuiten en Kirsten in de spits. Lars stond weer onder de lat. Sleeuwijk is een hardwerkende ploeg, dus Hardinxveld moest daar sowieso veel inzet tegenoverstellen. Sleeuwijk speelt met een goede laatste vrouw een eind achter de defensie en hanteert de lange bal en gokt op de counter. Hardinxveld speelde met de defensie op lijn en hanteerde ook de lange bal en gokte op de snelheid van Estelle en Kirsten. Op het middenveld werden veel duels uitgevochten. Het spel was niet echt hoogstaand, maar beide ploegen leverden wel veel strijd. De scheidsrechter die door de bank van Sleeuwijk vaak werd bekritiseerd floot goed en hield het kort. Foute ingooien en duwen werd consequent door hem bestraft. Hardinxveld had in de beginfase een licht overwicht, maar kwam niet tot kansen of goede doelpogingen. De eerste uitval van Sleeuwijk leverde direct een corner op en uit die corner verdween de bal via een kluts in het doel: 1-0. Bij deze corner raakte Noa geblesseerd aan haar hamstring en moest het veld verlaten. Dat was sneu voor Noa en ook voor ome Martin die deze morgen eens bij zijn nicht kwam kijken. Dat betekende wel schuiven in de defensie. Ashley werd rechtsback, Silke verhuisde naar links. Ome Martin heeft voorspellende gaven, want niet veel later kreeg Hardinxveld een corner. Martin zei: “Let op daar komt de gelijkmaker”. En zo geschiedde. Estelle drukte de bal over de lijn. In de rust bleek met welk lichaamsdeel. Vader Jan Willem vroeg aan haar waarmee ze scoorde en Estelle wees op haar borst. Ome Martin bleef doorgaan met voorspellen, want bij de volgende corner van Hardinxveld voorspelde hij opnieuw een doelpunt. Weer kwam het uit. Savita prikte de bal die via een kluts voor haar voeten viel in het doel: 1-2. Hardinxveld kreeg de wedstrijd meer onder controle en had de kans om de score uit te breiden. Kirsten had nog een goede kans en ook Estelle had nog een mogelijkheid, maar gescoord werd er niet. Sleeuwijk dat deed wel. De ploeg profiteerde van een paar keer te slap ingrijpen en van de rand van de zestien werd er gescoord met een geplaatst schot in de hoek. Hardinxveld liet het er niet bij zitten en ging weer op jacht naar de voorsprong. En die kwam er. Estelle had een mooie actie op rechts en speelde Kirsten schuin in het strafschopgebied aan. Vanuit een moeilijke hoek trof ze doel: 2-3. Met deze voorsprong brak de rust aan.

Tijd voor koffie en thee. Gelukkig was het aardig droog gebleven, maar het was gewoon tijd voor een bakkie. Joey en Robert Paul hadden niet veel meer te wisselen. Anouk kwam in de ploeg. De tweede helft gaf hetzelfde speelbeeld te zien.Twee ploegen die hard werkten en met veel inzet speelden. Van goed voetbal was geen sprake. Kort na de rust brak Estelle door op links, ze werd neergelegd in de zestien, maar de scheids legde de bal niet op de stip. Kort daarna scoorde Sleeuwijk de gelijkmaker. De handige en snelle rechterspits kroop tussen Silke en de uitgekomen Lara en lobde de bal in het doel. De stand was weer gelijk: 3-3. Het bleef spannend. De defensie van Sleeuwijk had steeds meer overtredingen nodig om de aanvallen van Hardinxveld te stoppen. De laatste vrouw van Sleeuwijk torpedeerde Estelle bij een doorbraak. Een kaart was op zijn plaats geweest, maar in de borstzak van de scheidsrechter zaten geen kaarten. Het spel golfde op en neer, met iets meer kansjes voor Hardinxveld. De uitbraken van Sleeuwijk bleven gevaarlijk. Een speelster kon alleen op Lara af. De sprintende Dylana bracht in het strafschopgebied redding met een riskante maar perfecte sliding op de bal. Sleeuwijk schreeuwde om een penalty, maar de scheids gaf geheel terecht een hoekschop. Zo’n tien minuten voor tijd soleerde Kirsten door de defensie de laatste vrouw trok haar shirt bijna uit, liet op tijd los en Kirsten kwam alleen voor de keepster en scoorde met een bekeken schuiver: 3-4. Met veel inzet en hard werken wist Hardinxveld die score vast te houden en stapte daardoor verdiend als winnaar van het veld. Eindelijk Sleeuwijk uit eens gewonnen! Dat gaf heel veel voldoening op deze vroege zaterdagmorgen.