Het is Sinterklaastijd en dus tijd voor cadeautjes en surprises. De meiden van MO17 speelden vandaag uit tegen middenmoter Roosendaal. Hardinxveld wacht nog steeds op de eerste overwinning. Zou er een surprise inzitten vandaag? De voortekenen waren niet gunstig. Heel dit seizoen kampt de ploeg al met afwezigen en geblesseerden. Vandaag was het niet anders. Britt staat nog steeds op de lijst van afwezigen. Kirsten was voor school een week naar Gambia. Esther moest haar uren maken bij de Trekpleister en omdat ze Piet had gespeeld op school moest ze op zaterdag werken. De spoeling werd daarmee al aardig dun en tot overmaat van ramp meldde Indy zich vrijdagavond ziek af en zo waren er nog elf spelers over. Bente die deze ochtend al met de MO15 had gespeeld was bereid gevonden om mee te gaan, zodat de ploeg in ieder geval een wissel had. Coach Robert Paul is nog steeds herstellende van de ingreep en is ook nog niet van de partij. Toen de meiden zich aan het omkleden waren, was coach Joey een mooi  veld met daarop de opstelling aan het tekenen. Veel keus was er niet en toverde de volgende opstelling op het papier: Lara in de goal, de weer herstelde Quinty laatste vrouw, Silke op de positie van Esther, Dylana voor Quinty en Noa op haar vertrouwde stekkie. In de middenlinie stonden Ashley, Senna en Bo. Savita, Anouk en Estelle vormden de aanval. Bente begon als wissel. Dan waren er nog de verwachte winterse buien. De hele ochtend was het zonnig geweest, maar tijdens de warming-up pakten donkere wolken zich samen boven een mooie en gezellige complex van vv Roosendaal. De meiden moesten een hevige hagelbui verduren tijdens de warming-up. Het was waterkoud. De aftrap zou om kwart over één zijn, maar net als twee weken terug waren de twee ploegen klaar, maar was het wachten op de scheids. Vijf minuten te laat kwam een in het fluorescerend geel gestoken scheidsrechter het veld op. De wedstrijd kon beginnen. Roosendaal bouwde al snel een veldoverwicht op, zonder echt gevaarlijk te worden. De Hardinxvelders stonden goed gepositioneerd en speelden met inzet en overgave. Roosendaal was vooral gevaarlijk over de linkerkant, waar hun beste speelster stond, een handige linkspoot met een goed schot en een prima voorzet. Die voorzetten werden echter goed gepakt door de weer prima keepende Lara. Gelukkig gingen de schoten van die linkspoot ook bijna allemaal voorlangs. Roosendaal kreeg ook een behoorlijk aantal corners. Van rechterkant werden die genomen door de eerder genoemde linkspoot en van de linkerkant door een rechtspoot. Inswingers dus, maar Lara stompte ze prima weg, daarbij geholpen door alle andere speelsters. Hardinxveld speelde geen goed voetbal, maar wel met veel passie en inzet. De wil om niet te verliezen was groot en men knokte voor elke bal. Dat was voor de ouders die langs de lijn de kou trotseerden mooi om te zien. Lara tikte ook nog een inzet van dichtbij over de lat. Sporadisch kwam Hardinxveld aan aanvallen toe. De grootste kans in de eerste helft was voor de redelijk actieve Estelle. Ze kwam alleen voor de keepster, ze probeerde te passeren in plaats van de bal langs de goalie te schuiven, maar de keepster plukte de bal van de schoenen van Estelle. Bo kwam nog een keer in riante schietpositie, maar haar schot miste precisie en kracht. De scheidsrechter beoordeelde alles van grote afstand en floot niet of nauwelijks voor overtredingen als een duw in de rug of vasthouden. Met de handen op de rug, bewoog hij zich over het veld. De speelsters van Roosendaal beklaagden zich daarover tijdens de gang naar de kleedkamer. Alsof alleen de speelsters van Hardinxveld een duwtje uitdeelden, maar dat was zeker niet het geval. Gelukkig floot de scheids voor beide kanten niet voor die overtredingen.

De rust werd gebruikt om de voeten andere koud geworden lichaamsdelen op te warmen. Een heerlijke warme chocolademelk met slagroom helpt daar zeker bij. Overigens smaakt een Jumbo eierkoek in de rust ook geweldig! Na een lange rust werd er weer afgetrapt. De meiden van Hardinxveld hadden het koud en het is lastig om weer te starten. De start van de tweede helft was stroef. Er werd slordig en soms niet slim gespeeld. Aanvoerster Quinty liet luid en duidelijk weten wat ze er van vond en zette de boel op scherp. Het spelbeeld was weer hetzelfde als in de eerste helft. Een aanvallend Roosendaal en een met man en macht en volle inzet verdedigend Hardinxveld. Het motto was vaak weg is weg, waardoor het voetbal niet goed was. Roosendaal had opnieuw een overwicht, wederom kwam het gevaar over links. Maar Silke speelde een puike partij. Quinty werkte ook zeer veel weg, coachte goed en hield iedereen bij de les. Dylana verdedigde scherp en met veel inzet. Noa verdedigde met alles wat ze had. Senna werkte hard op het middenveld, daarbij geholpen door Bo en Ashley. Anouk kwam ook regelmatig de middenlinie een handje helpen. Savita en Estelle loerden op de counter, maar die waren op één hand te tellen. De keepster van Roosendaal had een rustige middag. Lara daarentegen had het druk. Ze kreeg niet alleen hulp van de meeste medespeelsters, maar ook van de lat die een doelpunt van Roosendaal in de weg stond. Soms moet je een beetje geluk hebben. En het geluk voor Hardinxveld was nog niet op. Ook een bekende voetbalwet was vandaag weer van toepassing. Als je zelf niet scoort, dan doet de tegenpartij dat. Roosendaal scoorde niet ondanks het veldoverwicht en de vele aanvallen. Hardinxveld deed dat wel bij een van de zeer spaarzame mogelijkheden. Coach Joey had Bente in het veld gebracht voor Savita. En Bente was betrokken bij een counter. De keepster kwam haar doel uit en de bal ging langs haar en Bente had de bal aan haar voet bij een moeilijke hoek voor het verlaten doel. Bente schoof de bal uit de moeilijke hoek heel beheerst in het lege doel: 0-1. Ongeloof op de bank bij Roosendaal: hoe is dit mogelijk? Enorme blijdschap bij de hardwerkende Hardinxvelders. En nu vasthouden meiden werd er geroepen bij de aftrap van Roosendaal. Dat was niet tegen dovemans oren gezegd. Er volgde een slotfase waarin Roosendaal met vrouw en macht op jacht ging naar de gelijkmaker. Dat gebeurde gehaast en onzuiver, waardoor er weinig gevaarlijke momenten voor de Hardinxveld defensie ontstonden. De scheidsrechter floot in de tweede helft wel een paar keer voor overtredingen. Roosendaal kreeg een vrije trap op 25 meter recht voor het doel. Het schot ging ruim over het Hardinxveld doel. Bente was nog een keer betrokken bij een gevaarlijke uitval. Ze gleed echter uit waardoor ze Estelle niet aan kan spelen. De tijd verstreek en om onverklaarbare reden trok de scheids veel blessuretijd bij. Maar uiteindelijk klonk toch het verlossende eindsignaal en was de surprise een feit. Misschien onverdiend, maar dit keer was het geluk eens aan Hardinxveld zijde en werd de inzet en strijd beloond met drie punten en werd de laatste plaats overgedaan aan Terheijden. En laat dat nu de tegenstander zijn van volgende week. Dat belooft weer een spannend potje te worden. Op de terugweg naar huis, zitten de meiden in de auto aandachtig op hun mobiel alle berichten te volgen. Er wordt ook op een leuke manier geplaagd. Zo kreeg de nog werkende Esther van haar vriendje te horen dat ze voortaan maar elke zaterdag moest gaan werken, want dan won haar ploeg tenminste. Grapje! Hopelijk is de ploeg volgende week weer aangevuld met enkele speelsters en dan gaan we opnieuw Brabant in!