Op de vreemde vrijdagavond werkten de meiden van MO17 een toernooi af bij Bergambacht. Om half zeven moest de eerste wedstrijd al gespeeld worden. Dat betekende maar twee dingen: haasten en varen. Haasten, omdat de ouders moeten werken en moeten rijden en varen, omdat dat de snelste
manier is om bij het terrein van Bergambacht te komen. En dan wel via de pont die vaart tussen Streefkerk en Bergambacht. Maar daarover aan het slot van dit verslag meer. Het was deze dag behoorlijk warm, een beetje benauwd zelfs en er was voor de avond regen voorspeld. Het haasten en varen lukte het grootste deel van de ploeg. Alleen Piet, Monique en Britt hadden besloten om te rijden en waren te laat op het park en zij hadden de kledingtas bij zich. Het gevolg: de ploeg stond “iets” verlaat aan de aftrap op het mooie complex van Bergambacht. Bergambacht beschikt over twee kunstgrasvelden en één veld met gras en alle drie de velden voorzien van verlichting en dat laatste was nodig. Er werd een jongens toernooi gespeeld en er waren twee poules voor de meiden. Hardinxveld speelde in poule A samen met Be Fair, Berkel en Bergambacht. Je vraagt je af waarom dit niet poule B was, toch? De eerste tegenstander was Be Fair. Het was nog droog en Hardinxveld begon voortvarend aan deze partij. Overigens was de ploeg niet compleet. Estelle is geblesseerd aan de knie en ontbreekt. Senna en Lara waren niet aanwezig. De ploeg moest het doen met één wissel. De wedstrijd duurde 17 minuten en in deze eerste wedstrijd wist Hardinxveld drie keer te scoren. De eerste goal werd gemaakt door Kirsten. Quinty die de laatste wedstrijden vaak de corners van Kirsten weet te koppen, kopte nu de 2-0 binnen. Het slotakkoord was voor Savita die een mooie goal scoorde in de verre hoek. De mooiste die ze tot nu gemaakt heeft, vertelde ze later. Dat was een goed begin. Britt en de solide defensie onder leiding van de snelle en soevereine Silke gaven geen kans weg en hielden simpel de nul. De lucht werd donker, bijna zwart en dreigend. In Rotterdam was het al geruime tijd noodweer en het kwam de kant van Bergambacht op. Toch kon de tweede wedstrijd ook nog droog worden afgewerkt. Die tweede wedstrijd ging tegen Berkel. Hardinxveld was sterker, had een veldoverwicht, maar kon dat niet tot uitdrukking brengen in de score. Spits Kirsten was dreigend, maar de laatste vrouw kreeg er steeds een voetje tussen. Kirsten kreeg nog een grote kans voor een nagenoeg leeg doel, maar ze raakte de bal verkeerd en de bal ging langs de verkeerde kant van de paal. De trainer van Berkel dacht dat de bal door het net ging, maar dat was niet het geval. Het bleek uitstel van executie voor Berkel, want niet veel later benutte Kirsten een moeilijkere kans wel en bracht ze de score op 1-0. Noa, Esther, Bo, Britt en Silke hielden het doel opnieuw schoon. En toen begon het te regen, eerst zachtjes, maar al snel veel harder. Het onweerde en het vuurde. Het toernooi werd stilgelegd en liep daardoor uit. Toen het weer verantwoord was te gaan spelen, werden de wedstrijden hervat. Toen de gestaakte wedstrijden waren uitgespeeld, mocht Hardinxveld op het hoofdveld aantreden tegen de thuisclub Bergambacht. Voor de ouders was dit prettig, want ze konden de wedstrijd volgen vanuit de droge kantine of vanonder de partytent naast de kantine, want al snel na de aftrap begon het weer te gieten. De coaches Robert Paul en Joey konden net als de wisselspeelster droog zitten in de dug-out. De speelster en de grensrechter werden echter behoorlijk nat. Ook in deze derde poulewedstrijd was Hardinxveld de bovenliggende partij. Het kreeg een aantal corners, Quinty kopte wel, maar de ballen gingen steeds naast. Totdat na een corner een scrimmage voor het doel ontstond. Verschillende speelster probeerden de bal over de lijn te werken, maar uiteindelijk slaagde Quinty daarin: 1-0. In deze stand kwam geen verandering meer. In deze wedstrijd viel Esther uit met een enkelblessure. Toen waren er geen wissels meer. Door de drie overwinningen was Hardinxveld automatisch poulewinnaar. De toernooi organisatie had bedacht dat kruisfinales wel leuk zouden zijn. Op een zonnige zaterdag is dat misschien leuk, maar op een regenachtige vrijdagavond is dat niet fijn. Zeker niet als het schema uitloopt. Hardinxveld moest nu wachten tot de nummers 1 en 2 van poule B bekend waren, want die wedstrijden waren nog niet afgelopen. De lucht kleurde prachtig toen de zon onderging en de stralen als lichtbundels door het wolkendek kwamen. Dylana vond het mooi en wilde een teamfoto maken. De rest had daar niet zo’n zin in. Toen de wedstrijden in poule B waren afgelopen was de tegenstander voor de kruisfinale bekend: VVAC uit Ottoland, met in de gelederen de Hardinxveldse Renate Kroes. VVAC beschikt over een fysiek sterke ploeg dat de duels niet schuwt. Ook beschikt de ploeg over schotkracht. Met name Renate Kroes heeft een sterk linkerbeen. Ze schoot een keer van halverwege de helft op het doel. De bal was hard en ging net naast. De rest werd gepakt door de attent keepende Britt. In dit duel raakte eerst Quinty geblesseerd. Ze ging naar de kleedkamer en kwam later weer terug. Niet veel later werd Anouk getorpedeerd. De scheidsrechter gaf een vrije bal, maar de speelster die deze zware overtreding beging mocht blijven staan. Ook de trainer van VVAC vond het niet nodig er iets aan te doen. Gelukkig kon Anouk verder. Ook Kirsten werd stevig aangepakt. Ze werd in het strafschopgebied tegen de grond gewerkt, maar de bal ging niet op de stip. VVAC werd ook niet meer gevaarlijk. Na 17 minuten stond er nog steeds 0-0 op het scorebord. Penalty’s moesten de beslissing brengen. Elke ploeg moest er drie nemen. De coaches Robert Paul en Joey wezen de volgende speelsters aan: Anouk, Kirsten en Quinty. De laatste nam ook de plaats van Britt in de goal in. Anouk scoorde en Kirsten en Quint misten. Na drie pingels was de stand 1-1. Dus verder om en om en degene die mist verliest. Savita was de vierde strafschopneemster en schoot ver naast. VVAC scoorde en bereikte de finale, waarin ze opnieuw poulegenoot en nummer één in poule B Lopik tegenkwamen. Daardoor trof Hardinxeld in de strijd om plaats drie de oude bekende Bergambacht. Deze laatste wedstrijd werd eindelijk eens zonder regen van betekenis afgewerkt op het grasveld. De strijd was gelijk opgaand, met een licht overwicht en de betere kansen voor Hardinxveld. Er werd vaak te lang gewacht met schieten. Kirsten schoot nog een keer voorlangs. Het net werd niet meer gevonden. Ook deze wedstrijd eindige met de brilstand 0-0. Dat betekende opnieuw strafschoppen. Dit keer met Britt in de goal, maar met dezelfde strafschopnemers. Weer eindigde de serie van drie in een 1-1 stand. Anouk en Kirsten misten, Quinty leek weer op de kruising te gaan schieten, maar dit keer vloog de bal precies in de winkelhaak. Britt stopte een pingel en kreeg bij een andere assistentie van de paal. Britt stopte ook de vierde strafschop. Savita kon de beslissing brengen. Joey had gezegd dat ze rustig een hoekje moest kiezen. Ze schoot de bal koel in de uiterste hoek. De derde plek was behaald. Het was door de regen en de strafschoppen al laat geworden. Er moest gedoucht worden en de prijsuitreiking volgde nog. De laatste pont bij Bergambacht vaart om elf uur. Dat was bekend. Sommige ouders waren eerder vertrokken om de laatste pont te halen. Er was gedurende de avond wat misverstand ontstaan, want er vertrekt een pont uit Groot-Ammers en een uit Streefkerk. Maar vertrekt die pont die naar Bergambacht gaat nu uit Streefkerk of Groot-Ammers? Sommige ouders besloten om te rijden via Capelle en Rotterdam en andere reden naar Schoonhoven. Voor sommige inzittenden bij wie verwarring was ontstaan, was het een verrassing dat ze ineens voor een pont stonden! Rond middernacht waren de meesten thuis na een enerverend avondje toernooi voetballen in Bergambacht.