Vandaag zaterdag 19 september 2015 speelden wij onze 2de competitiewedstrijd tegen de E6 van Sliedrecht in een, ik mag wel zeggen, verhitte streekderby. De jongens waren na de afgelopen nederlaag tegen Ameide toch weer goed gemotiveerd om alles te geven om tegen Sliedrecht thuis 3 punten binnen te halen.

Een goede toespraak voor de wedstrijd deed de jongens goed en we hadden ook eigenlijk geen tijd meer om nog even een balletje rond te tikken als voorbereiding van de wedstrijd. 9 uur begon de wedstrijd en de aanval begon meteen te jagen naar de bal. Diederick, Emad en Luuk waren samen goed druk aan het zetten en forceerden zo een corner. De bal werd voor een tweede keer over de zijlijn getrapt door Sliedrecht en zo ontstond een volgende kans voor Hardinxveld. Luuk nam de corner en gaf de bal laag voor bij de eerste paal. Diederick kreeg de bal voor z’n voeten en al vroeg in de eerste helft stonden we 1-0 voor. De jongens voorin hadden de smaak te pakken en jaagden goed door. Diederick nam de bal mee langs de rechterkant en schoot de bal de pot in. Luuk kreeg de bal voor z’n voeten, speelde een man uit en wist de bal langs de keeper te schieten, 2-0. Sliedrecht had ook een paar goede en sterke jongens in het team die gevaarlijk konden zijn voor het doel en halverwege de eerste helft kregen we de 2-1 voor onze kiezen. Gelukkig werden onze jongens hier niet zenuwachtig van en gingen stug door. Hardinxveld ging weer in de aanval en de ingevallen Rick kreeg een voorzet van een van zijn medespelers in zijn gezicht. Rick was aangeslagen, maar de scheids liet doorspelen en de bal kwam voor de voeten van Luuk. Hij zette hiermee, ondanks protest van de coach van Sliedrecht, de ruststand op 3-1.

In de kleedkamer werd er nog op gehamerd dat we achterin de verdediging goed moesten hebben staan. De tweede helft verliep wat rommeliger en Sliedrecht kwam wat meer aan de bal. Net als in de eerste helft wist Sliedrecht ook voor het doel van Jeffrey te komen, maar de bal ging of naast of Jeffrey wist de bal uit het doel te houden. Hardinxveld wist toch door goede acties en overspel de bal weer voor het doel te krijgen en ditmaal scoorde Diederick de 4-1. Geen vuiltje aan de lucht. Toch zag je Sliedrecht steeds beter gaan spelen, harder knokken en steeds gevaarlijker voor het doel komen. Ze brachten de stand op 4-2 waarna Luuk bij ons de 5-2 binnen tikte, maar Sliedrecht kwam gewoon weer terug naar 5-3 en vervolgens zelfs naar 5-4. Het begon steeds spannender te worden en ook steeds grimmiger langs de zijlijn. De jongens van Hardinxveld voelde de vermoeidheid en de druk van de spelers en aanhang van Sliedrecht. Het leek wel of ze met de voeten in het beton stonden. Er zat weinig beweging en energie in om de overwinning veilig te stellen. Ook de mannen voorin waren vermoeid en kregen geen kansen meer. Diederick moest het veld met een blessure verlaten en de mannen in het veld moesten tot het eindsignaal door.  Sliedrecht leek er weer in te geloven en ging met twee hele sterke aanvallers de laatste minuten van de wedstrijd in en scoorde uiteindelijk de gelijkmaker. De moed was nu echt in de schoenen gezakt bij Hardinxveld. Het ging niet meer goed komen en Sliedrecht profiteerde van deze fysieke en mentale klap. Tot overmate van ramp wist Sliedrecht ook nog de 5-6 en 5-7 binnen te tikken. De jongens van Hardinxveld waren gebroken. Boze en sombere gezichten en hier en daar een traan toen de scheidsrechter de wedstrijd affloot. 

Er is weer goed gevoetbald en iedereen heeft weer alles gegeven en keihard gewerkt. In de tweede helft kunnen we het op een gegeven moment niet meer volhouden. Dat breekt ons op en daar moeten we hard aan gaan trainen. Bij de uitwedstrijd tegen Sliedrecht zorgen we dat we goed voorbereid zijn en we ze wel kunnen verslaan.

Kop op jongens!